Panel muzyczny

Uderzaj trójkąty pałeczką. Zbadaj, jak wysokość i barwa otrzymanego dźwięku zależy od wielkości trójkąta, miejsca, w które uderzasz, i sposobu uderzenia.

Drgania trójkąta spowodowane uderzeniem rozchodzą się wzdłuż pręta. Po osiągnięciu jednego z końców wracają, nakładając się na kolejne drgania biegnące od źródła. W efekcie powstaje fala stojąca. Drgania pręta przenoszone są na cząsteczki powietrza i powstaje fala akustyczna, której własności zależą od wielkości i kształtu trójkąta.

Trójkąty to instrument muzyczny używany w sekcji instrumentów perkusyjnych orkiestry symfonicznej.
Nieznane jest pochodzenie instrumentu, ale występuje on na wielu obrazach z okresu Średniowiecza, jako instrument używany przez anioły.

Uderz pałką (drewnianym młotkiem) kolejno w rury. Każda z nich wydaje inny dźwięk, odpowiadający dźwiękom gamy. Pobudzaj dzwony do grania, uderzając rury w pobliżu ich górnego końca lub bliżej środka. Zbadaj, jak zależy barwa dźwięku od miejsca, w które uderzasz. Dzwony rurowe są zestrojone w obrębie jednej oktawy. Możesz zagrać prostą melodię:
g e e f d d c e g lub
c d e c c d e c e f g e f g g a g f e c lub
e e f g g f e d c c e d d d d e c d e f e c d e f e d c d g.

Uderzając w rurę, wprowadzasz ją w drgania, które przenoszone przez powietrze trafiają do naszych uszu. W rurze powstaje tzw. fala stojąca, której długość zależy od długości rury. Z długością fali jest ściśle powiązana jej częstotliwość, od której z kolei zależy wysokość dźwięku, stąd im krótsza rura, tym wyższy dźwięk.

Dzwony rurowe to instrument muzyczny używany m.in. w orkiestrze symfonicznej. Do muzyki popularnej wprowadził je w 1973 roku Mike Oldfield w swoim albumie „Tubular Bells” (na świecie sprzedano ok. 15 mln egzemplarzy tej płyty).

Uwaga! Zbyt mocne uderzenie może doprowadzić do pęknięć i zniszczenia gongu.
Pamiętaj: nigdy nie uderzaj w środek gongu. Może to grozić jego uszkodzeniem.

Uderz gong pałką powyżej środka. Posłuchaj, jak brzmi wytworzony dźwięk. Zbliż dłoń do powierzchni gongu, nie dotykając jej. Poczujesz drgania otaczającego gong powietrza. Przesuwaj rękę, badając, jak natężenie drgań zależy od położenia. Powtórz to samo, zmieniając nieco miejsce uderzenia w gong. Czy słyszysz i czujesz różnicę?

Wprawiona w drgania płyta gongu pobudza do drgań powietrze, w którym tworzą się obszary o zwiększonej i zmniejszonej gęstości. W ten sposób powstaje fala akustyczna, którą możemy usłyszeć, ale również poczuć. Gong należy do grupy idiofonów, czyli instrumentów samobrzmiących, w których źródłem dźwięku jest ciało stałe o naturalnej i niezmiennej sprężystości.

Właściwa technika gry polega na delikatnym początkowo uderzaniu gongu po obwodzie, tak, żeby pobudzone w ten sposób drgania gongu nie były słyszalne. Po takim wstępnym przygotowaniu gongu następuje właściwe uderzenie, nieco bliżej środka niż delikatne uderzenia „rozgrzewające”.